Ανοίγοντας η επιθεωρητής Ρίζου την πόρτα με το ταμπελάκι "Παθολόγος Π. Αποστόλου", τον βρήκε να έχει τελειώσει την νεκροψία και να κάνει το μαέστρο στο τελευταίο crescendo του Βοlero. Στα χείλη του είχε ένα από τα πιο μεγάλα χαμόγελα που είχε δει ποτέ της σε άνδρα. Έμεινε να τον κοιτάει λες από θαυμασμό, λες από τακτ μέχρι να τελειώσει το κομμάτι.
-Α..., ελάτε, ελάτε, οι αναλύσεις του περιεχομένου του στομαχιού είναι έτοιμες, είπε εκείνος όταν συνειδητοποίησε την παρουσία της στο δωμάτιο. Τα υγρά είναι σαμπάνια και η ξηρή τροφή είναι 57,1% επεξεργασμένα αμύγδαλα, 28,6% πάχος ίσως από βούτυρο, κρέμα γάλακτος ή διάφορα έλαια, 13,2% άμυλο, 1,01% υπόλοιπες ουσίες, είπε ο παθολόγος και εκείνη τον κοίταξε σαν αποσβολωμένη...
-Είστε σίγουρος; Η ανάλυση έγινε σωστά;
-Αποκλείω λάθη, η μέθοδος και τα όργανα είναι πιστότητας.
-...Τελικά ξέρετε από τι πέθανε;
-Όχι ακόμα, δώστε μου μια ημέρα ακόμα, ίσως σας φτάνουν για την ώρα η υπόλοιπες πληροφορίες της αυτοψίας.
Στο δρόμο προς το αστυνομικό τμήμα άφησε σβηστό το ραδιόφωνο προκειμένου να προσπαθήσει να βάλει τις σκέψεις της σε μια σειρά. Αν το θύμα πρόσεχε τον εαυτό του, τα δόντια του, έκανε γυμναστική, πώς εξηγείται αυτή η μεγάλη ποσότητα τούρτας αμυγδάλου στο στομάχι του; Πού την έφαγε, μόνος ή παρέα με την γυναίκα με την οποία είχε σεξουαλική επαφή λίγο πριν πεθάνει; Ήλπιζε τα αποτελέσματα των τεχνικών της σήμανσης να της έδιναν περισσότερα σημεία για να προχωρήσει την έρευνα.
Πάνω στο γραφείο της ήταν αφημένος ένας φάκελος. Μέσα ήσαν οι φωτογραφίες του πτώματος και 2 εκτυπωμένες σελίδες με την έκθεση της σήμανσης.
Το σακάκι και το πουκάμισο αν και ακριβά δεν φτιαγμένα στο σώμα του από ράφτη. Βρήκε μια εκτυπωμένη λίστα με τις διευθύνσεις τεσσάρων μαγαζιών ανδρικής μόδας, διαβάζοντας πιο κάτω. Εσώρουχα και κάλτσες δεν φορούσε το πτώμα.
"Αφού δε βρέθηκαν πουθενά, μάλλον αλλού πέθανε και τον μετέφεραν αργότερα στο μέρος όπου βρέθηκε" σκέφτηκε. Και άλλο ένα κομμάτι του τάγκραμ έμπαινε στην θέση του.
Συνέχισε να διαβάζει την έκθεση.
...Τα παπούτσια ήταν ειδική παραγγελία. Μας πήρε λίγο χρόνο αλλά βρήκαμε το ατελιέ, εκεί τα αναγνώρισαν με μιας. Μας είπαν ό,τι κάθε ζευγάρι που φτιάχνουν είναι μοναδικό και μας έδωσαν όνομα και τη διεύθυνση του πελάτη τους. Ονομάζεται Γιάννης Κωστόπουλος.
-Αχά, πόσο εύκολα είναι όλα μερικές φορές, είπε δυνατά στον εαυτό της, όπως συνειδητοποιούσε πως όλο και πιο πολλά κομμάτια του τάγκραμ μαζεύονταν στην υπόθεση.
Η έκθεση δεν τέλειωνε εκεί.
...Ο έλεγχος του χώματος στα ρούχα του έδειξε ό,τι ήταν από το έδαφος της περιοχής του εγκλήματος. "Ο τόπος εύρεσης του πτώματος δεν είναι απαραίτητα και ο χώρος του εγκλήματος", σκέφτηκε και συνέχισε να διαβάζει τα δε υπόλοιπα ουσιών στο κουταλάκι είναι σάλιο και γλυκό τούρτα αμυγδάλου.
Στο organizer της έγραψε για τις 9.00 πμ της αυριανής μέρας το επόμενο ραντεβού...
Διαμέρισμα Γ. Κωστόπουλου, Αίαντος 35, Βριλήσσια.
Ξαπλωμένη στον καναπέ και λίγο ζαβλακωμένη από τα νυχτερινά talk show βρήκε την γειτόνισσα στο διαμέρισμά της επιστρέφοντας. Την ευχαρίστησε που για άλλη μια φορά την βοήθησε και έβαλε την μικρή για ύπνο, γέμισε τον βραστήρα με νερό για ένα τσάι, η γειτόνισσα προτιμούσε το κρεβατάκι της από την κουβεντούλα, και έψαξε το τάγκραμ ανάμεσα στα άλλα βιβλία της βιβλιοθήκης. Είχε διάθεση να προσπαθήσει τα σχήματα με τους χαρταετούς.
-Συνεχιζεται-
